Цагийн араншин ороо бусгаа 1932 оны бичин жилийн зун ар халхын Дарьганга нутгаас адуу малаа

Цас бударсан хангай нутгийн өглөө бүүдгэрхэн аж. Зуны тэргүүн сар гарсан байтал цас ордог энэ

Алтайн хүрэн цохионы нөмөрт хавсаргатай өдөр эхээс мэндэлсэн янгирын бор ишиг наран наашлах

Хүн дуурайсан болох ч юм уу, электрон цаг аваад зүүчихсэн чинь харахад л өөдөөс "төдөн

Хамар хашааны Дооёо гуайнд гэдэс хүргэхээр би гарлаа. Нүд нь юм үздэггүй тэр эмээ ганцаарханаа

Цайр нь халтартсан толины өмнө тавьсан талиймарынхаа хөргөнд цайгаа дээжилсэн Зул буурай

Баярмаа өглөө сэрээд сурсан зангаараа тавтайхан суниаж, өчигдрийн ажлаа санан их л тааламжтай

ӨР ДАРСАН НЬ 1980-аад оны дундуур, Намхай хүүг зургаадугаар анги төгсөх хавар юмдаг, тэднийх

1. Эхлэл Олхонудын их дархан Балжирийн гайхшийг барсан учир явдал ийн ажээ. 1950-иад он,

Түүнд нэр бий л дээ. Гэхдээ би нэрээр нь дуудмааргүй, зүгээр л ТЭР гэж нэрлэмээр санагдаад байдаг

Алтай нутагт, одоогийн Алтай хот орших газрын орчим, тэрүүхэн Сүхийн хоолой, Далан хавиар нутагтай

Хагас онгойлгосон шилэн хаалганы завсраар зузаан бор ноосон малгай дарж өмссөн толгойн орой төө