Талын худаг бүхэн тэнгэр ширтэх газрын мэлмий болохоор хурмаст түүнд нүүрээ үзэж, царайгаа засдаг гэнэм. Идээ цагааныхаа дээдийг барин нүүдэл тосдог монгол заншил ундарга тасрахгүй гүн хар усанд нь

Аяа бас, буян хураалгүй насажсан хөгшид ичиг Аяа бас, сэтгэлээ засалгүй гангалагч залуучууд ичиг Аяа бас, номыг сэтгэлтэйгээ нийлүүлээгүй мэргэд ичиг Аяа бас, албатаа алаглагч ноёд

Балны талбайн Цэцэгсийг баясгагч нь Бор шувуу Орчуулсан:

Би хэн хээнцэр хувцасладагийг мэднэ Би хэн жаргалтай, хэн зовлонтойг мэднэ Би гэрэл, бас тас харанхуйг мэднэ Би гэлэнгийн загалмай гэдэгсэндээг мэднэ Би цасан шуурганы үглэхүйг