Баруун зүгийн тэнгэр тулам зэс уулын үзүүрт

Бадарсан цагаан үүлэнд луугийн дуу ниргэлэхэд

Балмад сэтгэлийн тогос шувуу сэрж босон шүхэрлээд

Байж суухын орон газар олдохгүй дэгдэнэ

Ачит чам юугаан санаж дурдан энэлэх сэтгэл минь

Агсалсан төмөр цоожны доторх өргөс адил

Ариун сүжиг тангарагийн түлхүүр лүгээ үнэн нөгцвөл

Амгалант өөрийн сэтгэлийн царайг илхэн үзмүү

Элдэв баашит үгийг оромдсон цаасан дээрх бичгийг

Эгэл усны давалгаанд хаявал даруй түргэн шалбармуу

Эгнэгт бичсэнгүй энэ сэтгэлийн бичиг нь

Эгүүрд төрөл тутам мартагдашгүй санагдана

Замбативын нар сар ээлжээр ирэх тусмаа

Заяа хувь, нүд саруул амьтан бүхэн баясмуу

Зан сайт, аврал эрдэм төгс чамайгаа санавал

Залхуурч холдон төөрөх сэтгэл төрөх чөлөө үгүй л

Шил бумбаны дотор мандсан тунгалаг тод зуланд, гаднаас

Салхи, эрвээхэй, батганын аюул үл болмуу

Бадарсан гэрлийн туяагаар бусдын харанхуйг арилгагч

Бахтай бодь сэтгэлийн зохиол үүнд чинь бахадна

Өөрийн сэтгэлийг авах гээхийг үзүүлсэн зарлигийн толинд

Энэ хойдын идэр, хөгшин элдэв царай үзэгдэвч

Эртний дадсан муу үйлийн төмөр алхаар балбавал

Ийшээн тийшээн бархирах чөлөө олдохгүй эвдэрмүү

Махыг идэгч чоно ч бол эхийнхээ сүүгээр өсмүү

Муу үйлийг эдлэгч би ч бол ламын ачаар бойжив

Хүний ачаар хөмүүл түүгээд, түүсэн хөмүүлээ мөөгий гэв

Хүний эрдмийг сураад өөрийн эрдэм хэмээн бардмуу

Гадаад далайд орсон борооны ширхэг хатах нь хэдийд вэ ?

Гайхамшигт ламынхаа цэдгийг дурссан буян хэдий вэ ?

Галавт эрэвч олохуйяа бэрх энэ хүний биеийг

Гавьяагүй орхиод сүүлээр гаславч хожигдмуу

Энх тунх сэргэлэн хүчтэй идэр насаа нөгчсөн хойно

Энэ ертөнцийн оронд алиадан суух нутгаа барах цаг

Өнгөрсөн идэр биеэ сэргээж авах бэрхтэй л

Эгээршгүй зуурсан чагтага тасалбал амгалан

Хойш буцаж ирэхгүйн мөрт оршсон

Хотол төгс чуулсан бурханы дээд хутгийг хүсэж

Хоёр түм бүтээхийн бэлэг хорин тавны өдөр

Холимог албин зант банди Додмой Рандол дуулав